Leptospermum namadgiensis (Myrtaceae)
Ontdekt in 1987
De Leptospermum namadgiensis is in mijn ogen de meest winterharde Leptospermum en is in cultivatie onbekend in Europa.
Hij is in 1987 voor het eerst ontdekt in Australië door Phil Gilmour, die materiaal van deze plant verzameld had op Mount Scabby and Mount Kelly, beide onderdeel van de Scabby Range dat een onderdeel vormt van het zuidelijke gedeelte van de grens van The Australian Capital Territory en New South Wales.Er zijn momenteel enkele kwekerijen in Amerika en Australië die deze plant verkopen.
Groei en beschrijving
In Australië groeit hij als een struik van 20 tot 50 cm hoog en op beschutte plaatsen kan hij 4 tot 5 meter hoog worden, soms met een hangende vorm. De bladeren zijn 3,5 – 9 mm lang en 1,5 – 3,7 mm breed en meestal bedekt met witte zijdeachtige haren. De blaadjes zijn grijs/groen met een zilveren aanblik. De bloemen hebben een diameter van 6-10 mm, meestal bloeit hij met enkele bloemen en soms met dubbele bloemen.
Herkomst
Tot op heden is de Leptospermum namadgiensis alleen aangetroffen op en nabij de Mount Scabby en op en in de buurt van Mt Kelly en op een heuvel op de richel tussen deze twee bergen in Namadgi Nationaal Park (ACT). De Leptospermum namadgiensis groeit op rotsachtige bergkammen, blootgestelde toppen of bergtoppen in het laag struikgewas, lage bos of bos op 1500-1820 meter hoogte. Andere plant soorten die bij de namadgiensis in de buurt groeien zijn Eucalyptus pauciflora ssp debeuzevillei, Leptospermum micromyrtus, Kunzea muelleri, Oxylobium alpestre, Phebalium squamulosum subsp. debeuzevillei, Phebalium squamulosum subsp. ozothamnoides en Asterolasia trymalioides.
Op de foto is de Leptospermum namadgiensis de kleine struik op de voorgrond.
Mijn ervaringen
De Leptospermum namadgiensis is bij ons zonder enige schade door 4 strenge winters gekomen, en de laagste temperatuur was -16C en het was twee weken onder nul. De plant is dus kei en keihard en heeft nog nooit schade gehad hier en staat al 10 jaar in de tuin. De plant is in 2010 geplant en staat er dus in 2020 nog steeds. Verder viel het mij op dat deze plant geen extra water nodig heeft in de zomer. Mijn mening is dat deze struik uitermate geschikt is voor het Nederlandse klimaat en de meest winterharde Leptospermum is die ik ken. Daarbij heeft deze plant ook nog een een hele mooie stam die in de zomer afschilferd, netzoals bij de Eucalyptus en aromatisch blad.
Verzorging:
Volle zon, goede drainage, de eerste jaren beschermen in de winter.
Stekken:
Ik heb in 2010 stekjes kunnen krijgen uit Amerika van deze plant, en daarvan staan er nu drie in de tuin. De plant is dus goed te vermeerderen uit stek. Neem stekjes van 4-6 cm lang en maak een kleine wond aan de onderkant. Gebruik een hormoongel om de stek te laten wortelen in een mengsel van zaaigrond, zand en perliet en bodemverwarming. De stekken kunnen wortelen binnen 1,5 week.
Zaaien:
Zaai oppervlakkig of bedek de zaden licht. Zorg ervoor dat de grond niet uitdroogt. Je kan een schaaltje met water onder het zaaibakje zetten (bog methode). Het kan zijn dat de zaden cold stratification nodig hebben.
Winterhard:
Deze plant is volledig winterhard bij ons in de tuin. Volgens Amerikaanse sites is hij geschikt voor USDA zone 7B, wat betekent dat hij temperaturen aankan van ongeveer -12C/ -15C. Maar ik heb hier gezien dat de plant nog wel meer vorst verdraagt en geen problemen had met een koude periode waar de temperatuur twee weken onder nul was.
Verkrijgbaarheid:
Kwekerij Esveld in Boskoop
Kwekerij Rein en Mark Bulk in Boskoop
Update 2020:
De Leptospermum namadgiensis staat bij ons in de tuin vanaf 2010 en bloeide voor het eerst bij ons in het voorjaar van 2013. in 2019 heb ik nog twee namadgiensis plantjes in de tuin gezet.
