Deze schitterende kleurrijke planten zijn afkomstig uit Zuid-Afrika en staan bekend om hun onderhoudsvriendelijke tendensen en felle kleuren.
De Griekse naam van de plant is eigenlijk een verkeerde benaming. “Leukos” betekent wit en “dendron” betekent boom, maar deze planten zijn juist het populairst vanwege hun levendige kleuren.
Leucadendron groeien meestal uit tot een struik en bereiken een hoogte van 1,2 – 1,80 lang en breed. Elke stengel van de plant is bedekt met een grote bloeiwijze – de bloem zelf is relatief klein, terwijl de felgekleurde “bloembladen” eigenlijk schutbladen zijn, of gemodificeerde bladeren.
De soorten die ik gekweekt heb uit zaad zijn minder bekend en kunnen wel een beetje vorst verdragen. Het schijnt dat Leucadendron comosum geschikt is voor zone 7. De planten hebben geen extra bemesting nodig, hoewel ze de voorkeur geven aan enigszins zure grond. Ze kunnen erg zwaar worden gesnoeid.
Deze grote struik wordt ongeveer 1 tot 2 m hoog en er zijn aparte mannelijke en vrouwelijke planten.
Volwassen bladeren zijn langwerpig en haarloos en eindigen in een stompe, omgekeerde, fijne punt.
Mannelijke bloemknoppen zitten vol met kleine gele bloemen en ze vormen een langwerpige bol.
Vrouwelijke bloemhoofdjes bestaan uit groene schubben met minder gele bloemen ertussen en vormen een langwerpige bol.
Na de bloei worden de mannelijke bloemhoofdjes bruin en vallen af, maar de vrouwelijke bloemkoppen blijven groeien en vormen groengele gele kegels.
De kegels worden meerdere jaren in de struik gehouden en worden hard en houtachtig.
Zaden worden pas vrijgegeven als de kegel uitdroogt, meestal nadat de ouderplant of tak is afgestorven.
Deze rechtopstaande struik wordt ongeveer 1,7 m hoog en groeit in montana gebieden op zandsteenbodems op 600 tot 1000 meter hoogte.
De plant komt alleen voor in het Stettynskloof-gebergte en de Du Toits Kloof en het schijnt dat deze plant zeer zeldzaam is.
Ze dachten dat deze plant was uitgestorven in het wild maar is recentelijk weer herontdekt. Waarschijnlijk de meest winterharde Leucadendron en is geschikt voor zone 7.
2018 update: Deze plant staat bij ons in de tuin sinds het voorjaar van 2018 en ik heb nog twee planten als back-up. Ik ben reuze benieuwd of en hoe de plant door de winter komt.
2019 update: de kleine plant in de tuin is doodgegaan en ik heb dit voorjaar nog grotere plant in de tuin gezet en heb nog eentje als back-up in pot staan.
2020 update: De grotere plant is ook kapot gevroren in de tuin, terwijl wij haast geen winter hebben gehad. Gelukkig heeft de plant zich wel hersteld in het voorjaar van 2020
Deze Protea groeit van nature op rotsachtige zandsteen hellingen tot 1350 meter hoogte en de plant wordt ongeveer 1,6 m hoog.
Na een brand wordt de gehele plant gedood alleen de gevleugelde zaden zullen overleven en worden verspreid door de wind
Helaas is deze plant in 2018/2019 is in de winter doodgegaan bij ons, in een koude kas.
Deze planten zijn in principe niet winterhard in Nederland, mocht je het toch willen proberen in de volle grond dan zal je de planten extreem goed moeten beschermen in de winter.
Verder houden ze van een zonnige standplaats in goed doorlatende grond. Ze zijn wind en droogte tolerant en wanneer ze goed gesetteld zijn gedijen ze goed in arme grond.
Kijk wel goed uit voor wortelverstoring, want daar houden protea planten niet van. De wortels van de protea planten zijn erg vatbaar voor schimmelinfecties.
Zaaien of stekken
Ik verwacht niet dat de plant door een erg koude winter komt, maar met de nodige bescherming is vast wel veel te bereiken.
Deze planten zijn nergens te koop hier in Nederland en kan je het beste zelf kweken uit zaad.
Een goede zaadleverancier is Silverhill seeds in Zuid-Afrika